Aramýyorsun, sormuyorsun ya Sana kýzmýyorum, kýzamýyorum Yalnýz, yalnýzca üzülüyorum Bazen telefonumu elime alýp Garip hayallere dalýyorum Þimdi, diyorum, çalsa þu telefon Ve arayan sen olsan Bak, söyleyeceðim sözleri bile hazýrladým Bana, nasýlsýn, diye soracaksýn Bende, þu an sesini duydum ya Dünyanýn en mutlu insanýyým, diyeceðim Sonra yarý þakayla karýþýk Seni vefasýz, neden aramadýn bunca zaman, diye Sana sitem edeceðim Oysa Sesini duyduðum anda bitecek Çektiðim tüm hasretler Ama aramýyorsun iþte, aramýyorsun Ardýnda nasýl bir kalp býraktýn bilmiyorsun Sonra yine teselli veriyorum kendime Ayný þehirdeyiz ya nasýl olsa Elbet karþýlaþýrýz bir gün, diyorum O çocuk bakýþlarla Kara gözlerin, taa gözlerimin içine Yine öyle bakar belki, diyorum Kendime itiraf ettim Eþe dosta söyledim Bir senin haberin yok Ben seni seviyorum...
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.