Hüzün

Gece kabus gibi çöküyor üzerime,
Hüzün kaplýyor yüreðimi,
Hüzünle düþünüyorum her gece,
Seni, beni, gidiþini!
Öldürmüyor belki ama,
Yaþatmýyor da hüzünler beni.

Hüzünlerim acýtmýyor artýk canýmý,
Gecenin dipsiz karanlýðýna,
Damla damla düþürmüyorum gözyaþlarýmý.

Ne çok korkuturdu beni,
Simsiyah geceyi aydýnlatan þimþek,
Kiraz aðacýna düþen yýldýrým,
Sessizlik, karanlýk ve sensizlik.
Küçük bir çocuk gibi yataðýn, yorganýn altýna,
Yüzümü kapatýp saklanýrdým.
Bakamazdým aðaçlara düþen yýldýrýmlara.

Artýk korkmuyorum!
Hislerimi mi kaybettim,
Duygularýmý mý kaybettim, bilmiyorum.

Hüzün dýþýnda bildiðim bir þey yok.
Onun da her çeþidini yaþadý genç yaþta yüreðim.
Tükendi artýk iyiliðe, güzelliðe dair umudum,
Belki de korkularýmý umutsuzluðumla yendim, bilmiyorum.

Hiç olmadýðým kadar yalnýzým,
Yaðmur, gece ve hüzünden baþka bir þey yok.
Hüzün yapýþtý bir kere,
Hiç býrakmadý yakamý,
Bir defa olsun atamadým,
Bende mutluyum diye eþe, dosta cakamý.

Bazen sana sesleniyorum,
Özledim,
Seviyorum,
Kalbim acýyor,
Ölüyorum diye haykýrýyorum, duymuyorsun.
Hep sonra hatýrlýyorum,
Oysa sen yanýmdayken de beni duymuyordun.

Artýk yýldýzlara da bakmýyorum,
Sevmediðimden deðil bu defa,
Hüzünlü kentin, hüzünlü göðünde yýldýzlar olmuyor artýk.
Yalnýzlýk, gece ve hüzünden baþka bir þey yok.
Kokunu hatýrlatan nergisler,
Güldüðünde yüzünde açan güller,
Gözlerini anýmsatan bahar,
Hiçbir þey yok.
Az ben var, hüzünler ise hep çok.

Gel diye söylemiyorum.
Gelsen de sana yeniden koþar mýyým bilmiyorum.
Sana bunlarý üzül diye de söylemiyorum.
Bil diye söylüyorum.
Çünkü senin üzülmene bile kýyamýyorum.
Yaþanacaksa bir yerde mutluluk sen yaþa,
Benim payýma düþen yine hüzün olsun!
Sosyal Medyada Paylaşın: