"Aþ!" deseler zorlanmaz; aþar Çin’in seddini
Kâinat kaðýt olsa hecelere dar eder.
"Boðaz Harbi" denince kalem bilir haddini
Akif’i takdîr ile aczini ikrar eder.
Cahil aranýyormuþ cesaret sýnavýna
"Hafýzým" deyip geldim öðrenmeden elifi.
Edep kýzýp kükredi; gelme nefsin tavýna!
Destan bir kez yazýlýr, Akif’se müellifi!
Hakikat dile gelmiþ; zerre kadar yok kuþku
Ne kurgu var, ne hayal; ne de övgü düþlenmiþ.
O ne müthiþ anlatým, o ne müthiþ bir coþku
Vahþetin mîzanseni gözyaþýyla iþlenmiþ.
Ne yüzbinlerce naaþ, ne sýradan bir savaþ
Çanakkale, mazlûmun gür çýkan feryadýdýr.
Bu tarihi iyi bil! Hiç unutma arkadaþ!
Bu destan küllerinden doðuþunun adýdýr!
ARKADAÞ!
Silkelen! Gel... gidelim... öteler ötesine
Tefrika topraðýný üstümüzden atarak...
Varalým þimþek gibi bir asýr öncesine
Mahmuzlayýp zamaný, yelesinden tutarak.
Haddini bildirelim yalan yazan tarihin
Saatleri yeniden zaferlere kuralým
Madem bilmekti gayen nerde döndü talihin
"Gelibolu" dendi mi bekle orda duralým!
Küfür tek millet idi, bu savaþ da kanýtý
Her kýtadan sürüydü varlýðýma kasteden
Çanakkale tarihe bir destanýn anýtý
Îman neymiþ anladý inancýmý test eden
Fýrtýnaya tutulduk, kan kustuk gece gündüz
Kara bulutlar vardý dört bir yanýnda yurdun
Maskeler düþtü bir bir, sýrýttý o malum yüz
Çakal sürüsü sardý etrafýný Bozkurdun
Cephe cephe dolaþýp alýnca onca yara
Mehmed’i yorgun görüp yüklendiler hep birden
Onlarca þehit koyduk bazen tek bir mezara
Kan akmýþtý günlerce gördüðün þu nehirden
Ne Hindu’su eksikti, ne Anzak’ý, ne Rum’u
Ýngiliz’le Fransýz öncüsüydü sürünün
Avusturalya dahi fýrsat bilip durumu
"Tarafýyým" demiþti, istila kültürünün!
Köprübaþý olunca düþmana Seddülbahir
Yürekler daðlanmýþtý, yanmýþtý için için.
Esirdi esasýnda batýna çoktan zahir
Yol yoktu ötesine kirli ayaklar için
Conkbayýr’ý tanýðý cephanesiz askerin
Besmeleydi bileyi pas tutan süngüsünün.
Anafartalar de, dur! Önemi çok bu yerin
Her ânýnda kan vardýr hüzünlü öyküsünün
Düþman güçlü, kararlý, akýbet aþikârdý(!)
Göz önünde tutmuþtu sözde her ihtimali
Hesaba katmadýðý önemli bir þey vardý
Ne Türk’ü tanýyordu, ne Mustafa Kemal’i!
Küçümsediler önce; deyip "deðil dengimiz"
Vatanýmý bölmenin hayalini kurdular
"Nusret"-i ilâhi’yle yön deðiþti cengimiz
"Çanakkale Geçilmez!" deyip, orda durdular
Ne bilsin vahþi Batý beni ben yapan ruhu
Bendim kolay sarsýlýr, yýkýlýr sanýyordu.
Periþan olduðunda akþam haçlý gürûhu
Donanmasý yok olmuþ hem hâlâ yanýyordu
Tarih bilir þanýmý! Bellidir benim andým
Yakýþmaz milletime ne esaret ne sürgün
Sarsýlýr belki, amma, yýkýlmaz asla bendim
Varsa bunu bilmeyen öðrendi iþte bu gün!
Bak þu Nesl-ý Asým’a! Bil ki îmanlý bu ruh
Vatan dara düþünce ne kýþ dinler ne de kar!
Bir tarafta hilâlim, bir yanda haçlý gürûh
Bitmeyen bir savaþtýr; sürer mahþere kadar.
Zordur, gayret etsen de, bazen hedefe varmak
Bedeli var elbette her ülkünün, her düþün
Kolay mý bir beylikten koca devlet çýkarmak
Topraðý kan kokuyor vatan denen yer, düþün!
Varsýn çýlgýn desinler; "bir hilâlin uðruna"
Þehâdet delilikse; vataným deli dolu!
Ezelden aþinayým kara toprak baðrýna
Kabrime sýðarým da, dar gelir Gelibolu!
Gölgesinde uzanýp haz bulduðun çýnarýn
Sinesini sulayan kanýydý þehitlerin
Nice destan yazdýlar; ne bugün, ne de yarýn
Hakký ödenmez aslâ yiðit mücahitlerin.
Ne ýrk vardý ne uyruk, yek vücuttu tek yumruk
Þanlý sancak uðruna sýrtý sýrta verdiler.
Onlar; biri can verse, göz yaþlý gönül buruk
"Vatan için canýmýz feda olsun" derdiler.
O gün öðrendi herkes; hayali dahi abes
Gözü pek bu millete asla kefen biçilmez!
Dünyada yankýlandý þanýma þan katan ses;
Sýrat geçilir...belki! Çanakkale geçilmez!
Söz konusu vatansa, koþar gelir Mehmed’im
Ömrü nöbetle geçse ne usanýr, ne býkar
Hani bir an zorlansam, sarsýlsa azametim
Nice Seyid Onbaþý, Nene Hatun’lar çýkar!
Yaz güneþine benzer alýnyazým, talihim
Her kayboluþ, batýþým bir doðuma gebedir!
O yüzden asla sönmez silinemez tarihim
Beni anmayan çaðlar virane, harabedir!
Yorgun süvari bilir! Hazan vursa baðýmý
Söke’den yola çýkan gönül daðýmda kýþlar
Gayret eden olsa da koparmaya baðýmý
Benim þanlý tarihim Alparslan ile baþlar!
Bir gün yine özyurdum uðrasa da iþgale
Sînemde cehennemler kudursa farzý muhal
Deðil mi ki bu millet sevdalý istiklâle
Ya bir Fatih çýkarýr, ya da Mustafa Kemal!
Bedeli aðýr oldu bu mübarek vatanýn
Boynumuzda vebali her bir þehit askerin
Tek arzusu var bilin þu mezarda yatanýn;
Kardeþ olun milletçe; dostça elele verin!
Gün gelip de çakallar saldýrsa da her yandan
Yine denize döker dünyayý ederiz dar
Davasý Hakk olanlar severek geçer candan
Kurduk CUMHURÝYETÝ; yaþar sonsuza kadar
Alsancaðým! Göklerde, nazlý nazlý süzül sen!
Sezsem ki incinmiþsin, o an biter baharým.
Kasvetli gecelerde ne ürk, ne de üzül sen
Hiç kimse kalmasa da, nöbetinde ben varým!
Mecit Aktürk *ARÞiV*
*** Seslendiren: Mecit Aktürk ***