bir tan vakti
güneþ gardiyan gibi açýyordu kâinatý gözlerime
sessiz, yürekli
ben karanlýkta yürüyen bir yalnýzlýk
her adým bir güven belgesi
çýnlatan yeri göðü
bir çocuk gülüþünde
gökyüzünün bir ucundan
diðer ucuna geçen
bir sonsuzlukta
acýyý, merhameti, gücü hissettim
avuçlarýmda savrulan yýldýzlar þahidim
geçmiþte kalmamak içindi
yazdýðým bütün þiirler
alýp baþýmý gelmek içindi
kat kat
bir bilinmezliðe
ilkel bir güzelliðe
yaþayaŋkelime
.