Taþýyor nehir ! Aþýyor nefesi daðlarý... Tanrýyla göz göze yýldýzlar,
Altýn varaklý sonbahar yapraðý demindeki aþk bu olmalý diye geçiriyor içinden su baþýnda dinlenen çoban
Düþümüzdü savaþmadan kazanmak ! Düþümüz bizdik ! Gömü su gibiydi ömür, kayýp hayatlar bizimdi Susuz toprakta sessiz gemiler bizim ! Tüm düþsüzlüðümüzde barýþ bizim !
Yorgun nehir giderek yavaþlýyordu Ýnceden inceden yavaþlýyordu zaman Akýyordu ! Derin ! Ve ardýna bakmadan… Dalgalar içinde beyaz bir gelin durup duruyordu… Aðlýyordu yelelerine tutunarak o atýn_ duru gölgesinde aklanýyordu düþleri ! Ve deliren gecede doðuyordu kardelen ! Gecede ve beyazda izini býrakýyordu pusulasý kayýp gemiler ,adlarýnda beyaz tülbentli kadýnlarýn yüzü sancýlý Kandý ! Kýrmýzýydý ! Akýyordu Deniz.... Mavi, gözlerimi alýyordu !
Geceyi delip geçen ninnide çýðlýk var bak havada asýlý paslý býçakta soðumuþ kan unutulmuþ dilek aðacý sayrýlýðýnda gül tomurcuðunda umut var ....
Kan kýrmýzý bir düþün rahmine konuyor kül rengi güvercinler Çeþme baþýnda kör bir karga Ceviz aðacý ve Tanrý da var bilesiniz ! Gülümsüyorlar gözlerinize !
Gece Gülümsüyor adam akýllý Gece delicesine gülümsüyor Gülüyor size! Evet size !
Gerisi boþ,gerisi hikâyedir artýk...!
15 Mart 2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
mimoza2023 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.