SEN AŞK...

Hangi renksin sen, ey aþk?
Hangi mevsimden firar ettin?
Göðün tanrýsý ilen yalnýzlýðýn fetvasýna yenik düþtün
Ölüm öncesi ölendin
Ölümsüzlüðü de þerh düþen bir renk
Beyazýn masum týnýsýna serildiðin bir ömür
Karanlýðý hicvettin.

Matemin iziydi sürdüðün
Yüzüne en asilinden pembeyi sürdüðün
Mahcup bir esinti idin, aþk
Renklerin en güzeli
En asi/l maviydim misal
Bir tebessüm dilediðin ne ki?
Özlemini sürdüðün onca ferman
Yazýlmamýþ üstelik
Hele ki kabýndan taþan
Bir isyan gibi
Meali idin ömrün
Þakýyan sesinde özlemin
Sevdin ama saklý olduðun o kör düðüm…

Latif rüzgâr
Meþakkatli bir alarm gibi
Baþýna vurduðun her duvar
Hak etmediðin neyse
Hak verdiðindin, sen aþk
Sevginin ateþi idin
Düþtüðün yeri yakan
Sevgi ýrkýnda solan bir tebessüm
Acýlarýnla yeniden doðmayý bilendin.

Nefsin ölü idi
Göðün sakýndýðý gözü
Elbet sevmelerin ta kendisi
Lakin önce kendini sevmeliydin.
Ýlahi bir düþ ise kurguladýðýn
Ýman gücüne sadýk kaldýðýn
Aþkýn evreleri idi kimi zaman kaybolduðun
Nihayetinde kendini bulmadýn mý?

S/üzülen yaþýnsa saklýydýn yasýn
Büyüyen bir kâinat ki
Darmadaðýn yüreðinin her kýrýntýsý
Hep sevendin hep özleyen
Lakin sendin seni en çok hak eden.

Her fasýlada saklý rabýta
Karesi dünün ve b/ölündüðün
Her yarýmdý yarýna dair
Yamalý sevgilerden deðildin lakin
Yandýðýn kadar
Yaraný dahi sevebildiðin.

Bir özür borçluydun kendine, aþk
Devinen þunca zaman bunca kaygý
Renklerin güzeli ve ilahý
Elbet beyazdan yana tüm derdin
Ve hep de baþardýðýn üzere aþk:
Hep masumdun ve beyaz ve pervasýz
Tüketildiðin ne ki?
Tüketmediðin kadar kendine inancýný
Sevilmeyi dahi men edip
Sevginin ta kendisiydin
Her âþýk olduðunda
Üstüne bulanan renklerin doðduðu
Bir ufuktun sen, aþk
Ufka ve aþka âþýk olan yine sendin
Çünkü için de dýþýn da birdi
Masumiyetin si mgesi ve ta kendisi…

Sosyal Medyada Paylaşın: