Tut ellerimi diyorsun Dünden kalmýþ yaralarýný sevip okþayan ve onlarýn saçlarýný mütemadiyen tarayýp ören ellerini neden tutmak isteyeyim ki ?
Ki sen bunu bir de ben öperek beslerken yapýyordun o küçücük ellerini ... Piþmaným diyorsun Sorun piþman olman deðil ki Kalýcý olmamasý renginin ve saçma sapan bir döngüye dönüþüp yüreðimi diþlemesi
Ben yüzünü asmaný “gel bana sarýl” oyununun ilk adýmý zannederken ... Kaldým diyorsun Gittiðinde açýlacak boþluðu neyle nasýl dolduracaðýný bilmeyenin gitmemesi kalmak deðil ki
Ki sen gözlerine bir de uzaklarý sevdirmekle meþguldün Ben göðsüme zimmetlemiþken o taze köklerini ... Aþk diyorsun Ama ben biliyorum düþmemek için tutunduðun bir dalým ben -belki de susuz kaldýðýnda içmek için ayýrdýðýn son damla- Ya bir rüzgarýn fýsýltýsýna kanýp gideceksin ya erken gelmiþ bir baharýn mesnetsiz muþtusuna
Aþk diyorsun Ama koynumda bir yolcu gibi -ve koynum bir eski durak- bir sonraki otobüsü bekliyorsun
Keþke o gün sevgilim su içiþini bir gül goncasýnýn dudaklarýný nehre eðmesine benzetmeseydim ...
Özgür SARAÇ/Râzý 100321Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Râzı. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.