DOĞASAL DENGE (15)

Mavi;
Bu sým-sýký su, sýkýþýk hava,
bu sonsuz derin gök rengi,
deðince güneþ sarýsýna,
açýlarak
sele-serpe yeþil olacak.

Bu yeþil, bu renk, bu ahenk yaprak
kýlcal kanallarýyla dalýna tutunarak
emecek topraktan suyu,
sunacak güneþe;
"Dayanýþma ve yeniden doðuþu
birlikte simdeleyelim." diye.(*)

Bu yeþil, bu renk, bu yaprak çiçek
yaþamý müjdeleyecek
ve sonra gelecek arý,
dölleyecek baharý.

Bu yeþil, bu renk, bu yaprak, meyva;
Kendine özgü þekil, cins ve adýyla
zenginleþtirecek ormaný,
belirleyecek zamaný.

Nasiplenecek bundan
kurt, kuþ, böcek ve insan.
Sonra kucaklaþacak toprakla meyva,
karýþarak doðaya.

Sonbahar gelecek,
kök suyu emip-geri çekecek,
yeþil sararýp kaçacak turuncuya,
kan-can kýrmýzýsý karanlýkta toprakta
karýþýlaþýnca koyu mavi ile belirleyecek moru,
bekleyecek bir kýþ boyu düþleyerek umudu.

Bir tohum yeþerecek,
olacak fidan,
sonra bir çiçek,
meyva, aðaç ve orman!

(*) Bu þiir anlayana 8 MART DÜNYA EMEKÇÝ KADINLAR GÜNÜ’nde yazýlmýþtýr. Lütfen benim KÝRAZ AÐACI(16) þiirimi okuyunuz.
Sosyal Medyada Paylaşın: