Sokaktayým, bugün gece gözyaþý döküyor. Taþlar boydan boya kilit vurmuþ, yol takatsiz Beton kesmiþ evlerden dumanlar yükseliyor. Bildiðim her sokak lambasý ya kör, ya fersiz.
Sessizliðin köþesinde gözlerim dalýyor Bakamýyorum, öyle parlak, öyle ýþýl ýþýl Direndikçe ben, göz kapaklarým örtülüyor. Karþý koyamadýðým bir kudret, ama nasýl?
Ardý arkasý kesilmeyen yokuþa inat, Bir zaman sonra adýmlarým hýzlanýyor. Göremediðin güce yürümek miydi þu hayat? Zor olsa da varmasý, asla vazgeçilmiyor.
Mesut Tütüncüler Denizli 06.03.2021 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.