Bir olmak, vahdaniyetin altýnda hep birlikte kalmaktýr. Çaðlardan yepyeni çaðlara atlayanlarýn ilki olmaktýr. Medeniyet, uhuvvetin gölgesinde; gün doðana kadardýr. Hak savaþýn özü nübüvvet aþký; muzaffer o serdardýr.
Sene bin dokuz yüz on beþ, gün karný burnunda sancýlý, gebe. Ýsli ocakta piþer bulgur, tarhana; Hafize Hatun gebe. Kireç yüzlü duvarlarýn üzerinde beli bükük kýrýk dam, Fesleðen kokulu çýkmaz sokaklarýnda bu bu ne ihtimam.
Uzunca, hilal kaþlý, burma býyýklý, gencecik körpe fidan. Geçmiþten geleceðe kerpiç keser durur, adý Hacý Hasan. Memleket çýra misali; ateþ, dokunduðu her yeri yakar. Tutuþan yangýný kapýsýna kadar gelen Çavuþ’ tan sorar:
"Vaziyet ortadadýr, sarýlmýþýz çepeçevre düþman azar, Eli silah tutana vazife düþer, haydin tez yolculuk var. " Gelen havadis yürekleri daðlar, gönüllere mühür vurur. Yolculuklar, ayrýlýklarý da kavuþmalarý da doðurur.
Doðmamýþ evladýna, eþine beslediði hicran duygusu, Arkasýna bakýp bakýp geri dönüþün kaçýncý sorgusu, Vatan aþkýnýn yürekte vuku bulduðu en zor yolculuðu, Böyle baþlar Hasan’ ýn ve nice yiðidin en kor yolculuðu.
Akýp gider demir aðlar, istasyonlar var ya þu istasyonlar.... Hýncahýnç istasyonlar... Uykusuz, yorgun, gamzede istasyonlar... Deyin hele! Uðurlayanýn kýna yaktýðý her can kurban mý? Yolcularýnýn yarine koþturduðu bu düðün mü, bayram mý?
"Burasý, bütün sorularýn cevabýnýn bulduðu mekandýr. Burasý, tüm medeniyetlerin denizi gördüðü limandýr. Dengelerin iman mizanýnda deðiþtiði hassas ölçüdür. Burasý, yolun sonda baþladýðý, sonsuzluktan bir elçidir.
Gördükleri meydanlar, etten kemikten bir yýðýn; tepe deðil. Sallayaný deprem desen deðil, gök delinmiþ düþen su deðil. Kursaða giren bir avuç dua, sýcak bir tekbir; çorba deðil. Kurþun diye atýlaný taþ bilsen, ataný ebabil deðil."
Yaradan’a sözü olanýn dili laldýr, kalbi çaðlayandýr. Bastýðý her karýþ toprak mahremdir, namustur ve de kutsaldýr. Verilen her nefes, alanýn yücelttiði emanettir, Haktýr. Sözün tutulduðu yüzlerde tadýlan tebessümdür, vuslattýr.
Bugün Onsekiz Mart, iþte Anafartalar’dan sükut doðuyor. Dokunamazsýn ýþýðý öylece; dað, tepe, çiçek aðlýyor... Zafer, binlerce canýn üstünde duran al sancak; nazlanýyor. Geçemezsin öylece; dere, çay, göl, deniz kanla sýrlanýyor.
Bir olmak, vahdaniyetin altýnda hep birlikte kalmaktýr. Çaðlardan yepyeni çaðlara atlayanlarýn ilki olmaktýr. Medeniyet, uhuvvetin gölgesinde; gün doðana kadardýr. Hak savaþýn özü nübüvvet aþký; muzaffer o serdardýr.
Cumamýz mübarek olsun, þiirimi beðenip yorum yapan deðerli dostlarýma teþekkür ediyorum.
Mesut Tütüncüler Denizli Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.