Mapus

insanýn zulmüne dayanmaz yürek!
yatarým yatarým gün belli deðil
..

..



kaç zaman oldu görüþmeyeli
hatýrlamýyorum
-buralarda zaman diye bir þey yok
sonuçta-

...

nasýlda kýrýþmýþ yüzüm
ellerim
o kuþlara lokma lokma ekmek pay eden
o resim çizen
þiir yazan ellerim
titrer olmuþ


..


kafese hapsetmiþim göçmen kuþlarý
göðsümde
mevsimi geldi býrak bizi diye diye
kanat çýrparak parçalýyorlar gagalarýyla
gövdemi

açsam göðsümü!
salýversem..
salýversem her birini bir bir
kaçýp ufukta daðýlsalar dört bir yana
yol alsalar
göðsümden daha sýcak diyarlara


bilmiyorlar ki


nereye giderlerse gitsinler
içimdeki çölde kaybolacak
ve beni yakan ateþde
kavrulacaklar..

çünkü

bir insanýn gönlünde tutunamayan
hiç bir yerde barýnamaz

...


’’kalsýn üstü ,kâfidir bana yaþadýðým günler’’


Sosyal Medyada Paylaşın: