YANGIN...

Kibirli bir aþksýn sen
Öfkeme yenik düþtüðüm
Her elem vakti
Avuçlarýmý açtýðým semanýn
Körüklü bulutlarý.
Solgun mudur aþkýn sonundaki ferman?
Ölgün müdür gün
Ne zamanki gecede sersemlesem.

Makul olan bir aþk deðil ki bu
Kimliðimi kaybettiðim
Uðruna umudun
Hala tekelindeyim zulmün
Nankör bir fani olmadým
Gel gör ki içimde yankýsý duyulmayan
Ýç sesimde saklýdýr mealim
Dediklerime ekle sen
Demediklerimi hala savuramadým
Ýçimde saklý seyyah teknem
Hala dümendeyim her dem vakti
Derlediðim bir þiirin bilinmez ki öncesi.

Melun bir gölge rengi
Vakur ve açýk gri
Taziyelerimi sundum sunalý aþka
Özlemle dolu deðildir artýk yüreðim.
Kekremsi bir düþ t/adýnda
Yandýðým ne ki
Öncemde sararan bulutlara savurmuþken
Þ/aþkýn mizacý ile
Yemin Billah böylesine sevmemiþtim
Öncesinde mi saklýdýr yeminlerim?
Edimlerde saklý, o gizli
Özneme de verip veriþtirdim
Varlýk dediðin ne ki?
Sevici bir i mge
Dehþetengiz benliðim
Kýlý kýrk yarýp sevmedim mi?

Mahzun bir gülüþ mi illa ki esirgenen?
Yelloz bir rüzgâr devinen
Evrende
Oysaki vakur ve asil bir sessizlik hâkim
En derinimde
Saklý bahara kucak açmýþken ezelden
Hazan mahsulü olsa da öyküm
Dillendireceklerim de saklý
Ýndinde sakýndýðým gözümü
Hala bir çocuk kalabilmenin
Verdiði hükümle.

Azýcýk saf ve sýra dýþýyým belki de
Meali gün yüzlü bir mevsimden
Elimle dokunmaksa ruhun
Özlem duyduðu bir zeminde
Asýlý kaldýðým kadar
Aykýrý kimliðimle içimdeki o bitimsiz yangýn
Asasý mý ömrün?
Elbet saklý Mevla’mýn nezdinde.

Tükenmek bilmez ki nazým niyazým
Rengimle þerh düþtüðüm
Göðün en sefil neferiyim
Sancýlý olsa da yüreðim
Uzaðýndayým kimi zaman iþte
Aþk denen gizemin
En çok da ufkumda saklý hüzün
Rabbime ezelden teslim
Ettiðim yürekte saklý gizin
Ýzinde bir rengim
En çok da yalnýzlýðýn pençesinde
Firar edebildiðim kadar kendimden
Eminim de bitimsiz sevgimden
Hala dokunmaksa zirveye
Ölü nefsim þad olsun þu kibirli cihanda.


Sosyal Medyada Paylaşın: