benim adým, hasret, baharýný bekleyen, kuru, biraz da kýrýk kollarýmda , açamayan tomurcuk, belki dalýna, küskün bir gül, belki de köküne dargýn, bir elma,
benim adým, kavuþmak, kör, biraz da uyutulmuþ bir kuyu, karanlýk, koyu alacalý bir gece, pür’i pak sabahýna erer, gülüþünün kýyýsýndan düþlerim akar, bir elma, daha kýzarýr, karýþýrým toza, buluta pervazýnda bir tomurcuk açar, iki belki de dört kol, birbirine karýþýnca, tüm yaralarýn merhemi, “ kavuþmak “ elma aðaçlarýmdan, kýzara kýzara, olgunlaþa, olgunlaþa, düþer... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.