Bir özür borcum var ey mukadderat
Hayâsýz hecemden utandým kendim
Gafletin aðýna düþmezdim, fakat
Sýzýmýn sözüne kandým efendim
Amansýz acýyla dolunca geniz
Hýçkýrýk içinde kayboluyor giz...
Gönlüm senelerdir girdaplý deniz
Od’unda alevsiz yandým efendim.
Dayanmak gerekir, bilirim ama
Sözümün hatýrý geçmez þurama
Vîrane bedende takat arama
Nihayet bir âciz candým efendim
Ýrade payýma düþmüþse vefâ
Sabrýma sýnavdýr, gönlüme sefâ
Bu yüzden, kim bilir kaçýncý defa
Lokmamý aðuna bandým efendim
Aðýr sillesini vurdukça felek
Gülene imrendim gülümseyerek
Gözüme yaþ oldu gönlüme her ek
Rahmeti mendilde sandým efendim
Küsmek ne haddime, çeksek dahi âh
Aðýz pervanemiz þüküre semah
Zehr olsa ne çýkar; elhamdülillah
Ýkramýndan içtim, kandým efendim
Mecit Aktürk