Dile Düşen Tövbe

Aþka kafiye dizilmez, kalpte neyse o’dur..
Kalpte olan hikayenin bir tarifi de yoktu.
Her hikaye sonunda ayný nokta kondu.
Lakin kimi dert görürken, kimisine þiir olduk
Olsun...
Kim esiri bu kabusun, uyanmaktý umut
Uyanýrsam sensizliði yaþamak tek korku
Kabus olan rüyalarýn baþ rolünde sen oldun
Daha bu sabah gülümserken, yüzüm düþtü
Yoruldum..
Kinim, nefretim ancak yaðmura karþý suskun
Her damlasýnda sen varsýn, avuçlarým kup kuru
Aynadaki resminde konuþmuyor ki, dinlesem
Her sabah bir günaydýnla uyanýrken,
Duruldum...
Göl kýyýsý ya da bir manzaraya tutuldum
Seni unutmak için seni düþünürken kayboldum.
Kayboldu benliðimde avuttuðum o çocuk ki,
Kan doldu gözlerimde, uzak kaldýn.
Kör oldum..
Sabah kahvaltým, öðlenim, akþamým, susuzum
Sensizliðin orucunda vakit gelmiyor ki, aç susuz
Bir damla kokun bozar niyetimi, yoksun
Bir daha sevmek mi dersin?
Dile tövbe oldu...mD...
Sosyal Medyada Paylaşın: