öyle titredim ki, istemsiz ellerim, ceplerime gitti, ellerime, buruþ buruþ, kaðýttan bir þeyler deðdi, avuçlarýmda merak, baktým ki, kaðýttan mendiller, kim bilir ? hangi gözyaþýmýn gardiyanýydý, bu gardiyaný, usulca masanýn üzerine býraktým, eþofman ceplerine attým , meraklý ellerimi, o da nesi, ben gözyaþlarýmla bile, vedalaþamýyor muþum, oldu mu iki gardiyan daha, bir de sol iç cebime , bakayým dedim, demez olaydým, iþte en kanlýsý, en gaddarý, en ciðer karasý, orada, onu öylece masaya , diðerlerinin yanýna býrakamadým, ellerim de aðladý, kan kustu, ben bir kere daha, üþüdüm, kan dondururcasýna, titredim, üstelikde þehrime, deprem vurmuþcasýna, kaðýttan gardiyandý, mendillerim nereye koysam, ihtilal gündeme düþer, titreme yürürlüðe girer, üþürüm, bir gardiyan, bir ben... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.