Doðum gününde karýsýna, Bir demek karanfil aldý adam. Karýsýnýn hediyesi Tespihini satarak.
Belli ki Üsküdar’dan.
Karýsý zaten çiçekçi Suya koydu karanfilleri, Doðum günüm geçsin hele Satarým ben bunlarý, Soldurmayalým dedi.
Belli ki Üsküdar’da.
Adam bir iþi olsun isterdi Sabahlarý ben de koþup yetiþeyim, Sen çiçekleri dizerken. Uzaktan el sallayýp bir sigara yakayým, Beþiktaþ’a doðru vapur kalkarken.
Belli ki Üsküdar’dan
Kadýn, bir evi olsun isterdi Ve sofralar hazýrlamak Kocasý iþten gelirken. Yemekten çaydan sonra Sahile çýkýp yürürken, Çiçekçi kýzlar yolumuzu kessin derdi
Belli ki Üsküdar’da...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.