Hiç durmuyor gövdemi tekmeleyen edepsiz Kozalaðý kaybolmuþ sincap gibi dönüyor Ne melanet kalp imiþ sabrýmýn suyu bitti Söverim, yalvarýrým, diller döktürür bana.
Bu divane kalp ile ben nasýl baþedeyim Kýrýp döksem kendini yeniden onarýyor Ele gelmez zaptý zor uslanmasý ne mümkün Kendi barut fýçýsý kibrit çaktýrýr bana.
Ahaliye rüsvalýðým umruna uzak durur Arzuhâlim eþe dosta âyân etsem gülerler Kurulmazki pazarý ben bu kalbi satayým Aþkla dert arasýnda çile çektirir bana.
Söküp atsam yerinden onsuz da yapamam ki Divanedir delidir bu kalp yine benimdir Bunca yaþa beraber iyi kötü gelmiþiz Ördüðüm duvarlarý geri yýktýrýr bana...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.