Uzun Zamandır
Konuþacak sözlerimiz vardý,
yutkunduk kalbimiz kanadý.
odadaki mumlarý söndürdük,
Kelimeler eridi ruhumuz karardý.
Nasýl tezâhür eder, ne bellidir.
Ýnsan sýrdýr, saklýdýr, bir gizdir.
Söylediklerinden mi yoksa
sustuklarýndan mý ibarettir?
Kliþe bir travma günlüðü bizimkisi,
bulutlu hava, yaðmurlu bir akþam.
Sözleri israf etmeme yeminlisi, insan
çünkü konuþtuklarýndan bin piþman.
Ýçimizde bir kanser gibi büyüyüp
gün yüzüne çýkmayan
ve kahpece karanlýkta saldýran
bir canavar gibi kolladýðý anlarý varmýþ travmalarýn.
Eskiden konuþacak sözlerimiz vardý
Onlarý yuttuk boðazýmýzda kaldý!
Dilimizin tam ucunda içimizin içinde
Bekliyoruz uzun zamandýr...
Zeynep Zuhal Kýlýnç
u
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.