Çocukluk
Yadýnda mýdýr dostum o güzel günler
Sanki güneþ o zamanlar daha baþka parlardý
Yaz günleri bir alemdi o yýldýzlý geceler
Karanlýðý bürüyen sanki bir týlsým vardý
Yýldýzlar yapyakýndý tutacak kadar
Otlar yupyumuþakdý yatacak kadar
Dertler kýpkýsaydý unutacak kadar
Gam ve keder sanki taa uzaklardaydý
Yokuþlar da iniþler de bizim için hep birdi
Neþemiz cývýltýmýz serçeler gibiydi
Gözyaþlarý yaz yaðmuru gibiydi
Kurumadan yerinde gülücükler açardý
Utanmazdýk sevgimizi demeden
Uslanmazdýk insanlarý sevmeden
Usanmazdýk hayata gülümsemeden
Bitmeyen tükenmeyen bir enerjimiz vardý
Masal dinler cadýlardan korkardýk
Keloðlanla güler, pamuk prensesle aðlardýk
Karanlýkta dolaþan gölgelere bakardýk
Kucaðýna sýðýndýðýmýz bir annemiz vardý
Severdik melekler gibi duru, saf ve temiz
Sevmezsek saklamazdýk bunu þüphesiz
Ne kadar da ‘öpsün teyzen’ deseniz
‘Banane gelmem’ dediðimiz günler vardý
Misafir gelince sýðmazdýk bir yerlere
Kýkýr kýkýr gülerdik olur olmaz þeylere
Ciddiyetle yazýk ettik o güzelim günlere
Büyüdükçe yanlýþ sanýp býraktýk
Koþmaktan oynamaktan öylesine yorulur
Kirli paslý üstümüzle yataðýmýza yatardýk
Sanki hayatý emer gibi yaþamayý emer gibi
Her anýný dolu dolu yaþadýðýmýz saatler vardý
Yokluktaymýþ meðer bütün bu lezzet
Varlýk hayallerimizi yedi bitirdi
Çocukluk bitmeyen büyülü cennet
Aklý baþa geçen yýllar getirdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.