Sensizliğin Şiiri

SENSÝZLÝÐÝN ÞÝÝRÝ
Neyleyim yokluðunun külleriyle avunduðum
Sensiz günleri
Aðýtlar sarmýþ iken yüreðimi
Gözlerime matem yürümüþ ezeli
Gecelerim bölük pörçük artýk
Düþlerim zifiri karanlýk
Kalbim yaralý,kesik kesik kanýyor
Kanatlarý kýrýk bir kuþum
Yönünü kaybetmiþ,ve mahzun
Umutlarýmý mahzenler yutmuþ
Sonu görünmeyen girdapta duygularým
Saðanak bir yaðmurun altýnda
Ýçimin yangýnlarýna sessiz kelimelerim
Boynu bükük hayallerimin
Uzat garip gönlüme bir el
Sensiz geçen acý günlerimin
Gözyaþlarýný dindir
Sensizliðin þiirinde
Bin kez ölüyorum ben

Sosyal Medyada Paylaşın: