ANNEM

Hayatýma giren ilk kadýndýr benim annem.
Sevmeyi, beklemeyi, umut etmeyi hep o öðretti.
Düþtüðümde ayaða kalkmayý
Zor zamanlarda sabretmeyi
Olmuyorsa bir þeyler, defalarca denemeyi hep o öðretti.

Güzel sevmelerin kadýnýydý benim annem.
Kolay deðildi öyle on çocuða gözü gibi bakmak.
Emek istediði kadar büyük bir sevgi
Büyük bir fedakarlýkta istiyordu çünkü.

Bu hayatta tadýlabilecek bütün acýlarý tatmýþtý benim annem.
Alýnabilecek bütün ölüm haberlerini almýþtý.
Baba acýsýný, kardeþ acýsýný, evlat acýsýný görmüþtü.
Yýpranmýþtý çok yýpratmýþtý hayat onu
Eskitmiþti, yormuþtu da..
Ama hâla çok güçlü duruyordu.
Ya da öyle hissettirmeye çalýþýyordu.

Türkçe konuþmayý bilmezdi benim annem.
Her þeyini Kürtçe yaþar duygularýný Kürtçe hissettirirdi.
Kürtçe sever Kürtçe bakar Kürtçe öperdi.
Gerçekti, özeldi, deðerliydi.
Þiirdi benim annem.
Yeryüzünde yazýlmýþ en güzel þiir.
Bestelenmiþ en güzel þarký
Yazýlmýþ en özel romandý.

Doðunun en güzel kadýnýydý benim annem.
Kürtlerin tanrýçasýydý.

Oktay KARTAL
Sosyal Medyada Paylaşın: