ŞUBAT GÜNEŞİNDE ISINAN BİR ŞİİR...

Sözcüklerden sökün eden
Yalnýzlýðýn sarkacýnda hoyrat bir rüzgâr
Gönül nazýnda niyazýnda
Sevmelere dair ömür madem
Eþkâli neydi dünde kalanlarýn
Güne uzandýðý
Bazen ölüm koktuðu
Bir þiir iken mezar taþýnda
Saklý sýrlarý þairin
Söyleyemediði ne çok þey
Ön sözü müydü sahi güneþsiz geçen günlerin?

Gün neydi ya da gece?
Ve sair bilmece
Aþký heceleyen bir duada saklanan
Göðe kurþun atan tombul ayaklarýnda martýnýn
Öykünen mutluluða
Ölümsüzlük saklý deðil þükür ki hayatýn pervazýnda
Öðünler delinen
Övünçler yüklenen ve övünen deliler
Kuþlar da göçüp gitti ya
Aslýnda ruhumuzda saklý onlarýn ebedi yuvalarý.

Hazansa mevsimin sarkýtý
Þubat güneþinde ýsýnan bir þiir gibi
Solumaksa hayatý
Dün de ayný gün de yarýn da
Bir acýnýn doðurganlýðýna
Kim engel olur ki?

Melun bir hece çiftleþirken zalimin yüreðinde
Biz aþk diye düþmüþken yola
Kimdi ve nasýl kin ile yoz kýldý yaþama sevincimizi
Karda yürüyüp izini belli etmeyen ne çok münafýk
Ýnancýn bile tartaklandýðý kara ruhlarda saklý karanlýk
Hep de aydýnlýða meylettik
Kandýk, inandýk ve sevdik.


Ön sözünü yazdýk madem þiirin
Hep þiir deðil miydi güneþin v/edasý
Dolunayda uyuyan bir çocuðun rüyasý
Ýlla ki sonsuzluða kadar asýlý kalmak kutup yýldýzýnda
Sefasýný süreceðimiz ömür kaldý?
Ömür diye çýktýk da yola
Mýhlandýk kaldýk dünde ve anda
Yarýn olmaya yetecek mi dinmez acýlarýn rüzgârý?






Sosyal Medyada Paylaşın: