Çýrpýnýþlarým karýþýyor Çýrpýndýkça kopuyor kanatlarým birer, ikiþer Bir ceset gibi geçerken üstlerinden Gövdemden çýkan uðultuyu Duymadýnýz Duyamazsýnýz
Ýçimde bir çýngýraklý yýlan Bir ileri, bir geri çýkmak istercesine Huysuz ve bedbaht Gün ýþýðýna hasret kalmýþ Karanlýkla meþk ederken Çýkardýðý ses Bir tahtakurusu gibi, kafatasýmý kemiriyor Ýçimden çýkmak mý? Ýçimde kalmak mý? Elma dersem çýk Ve ben Armut diyorum Çýkma kal o kahrolasý karanlýkta Var’la yoklarýn arasýnda Tükenmiþliðinle Tüken o dipsiz kuyuda
Güneþsiz bir gün daha Bir deniz arýyorum Gökyüzü kadar aydýnlýk Soysuz bir hayatýn Soytarýya dönen yolcusu Sana geldim Çarþaf misali aç bana olabildiðince geniþ Gelmiþimi, geçmiþimi kusayým tam ortasýna Kokmaya yüz tutmuþ tüm hadsiz hayallerimi Kabuk baðlamýþ bütün yaralarýmý koparýp atayým Zaman dursun Ben konuþayým Denizin tuzuna karýþsýn gözyaþlarým Ahh demem Yut beni Göm karanlýklarýn en dibine Aciz bedenim sana hediye
Varmýydým da Yok olmaktan korkacaðým Gözlerimin önüne serdiðin efsunlu bir perde Açma gözlerimi Perde kapalý kalsýn Al beni koynuna Üþüyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
esesligizem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.