GÖNLÜNLE SARIL

Öyle sevki beni, gördüðün o an
Ne olursun birden, kalbinden vurul.
Bedene hükmeden, gönül ve akýl
Kollar þöyle dursun, gönlünle sarýl.

Âniden kaynadý, kanýn/kanýma
Birden ateþ düþtü, ol sol yanýma
Akbaþlý daðlarý, engel tanýma
Hepsini aþta gel, bu yolda yorul!

Gonca iken, dikenimle dersen de
Güz mevsimi, gül bahçeme girsen de
Ner’desin diyerek, beni yersen de?
Ona da razýyým, istersen darýl.

Gir de þu gönlüme, orada yitme
Sakýn yanlýþ yola, yol diye gitme
Aþktan bîhabere, aldýrýþ etme
Kýnayan kýnasýn, yerene yeril.

Beterin beteri, öyle beter ki
KARA, sevdâ derler; öyle keder ki
Vuslat/visal vakti, o an yeter ki
Gönlümü gönlüne, yolluk et seril…!

01/02/’21
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: