Kýrk bir yýldýr gezip durdun onunla,
Þu kuru kalemi sýrdaþ belledin,
Bazen düþmanýnla, bazen dostunla,
Sana yüz çevirdi, yine kolladýn.
Çokça hüzün verip, her gün aðlattý.
Kara derde sokup, seni baðlattý.
Bildirdi sýrrýný dile söyletti
Kýrmadýðýn gibi, birde dinledin.
Sanki yoktu ondan baþka bir dostun,
O söyledikçe sen, lâl olup sustun,
Girdikçe koynuna sen zehir kustun,
Teslim oldun ona, mendil salladýn.
Sevda yaza yaza seni kandýrdý,
Gönülden gönüle uçup kondurdu
Hapsetti içine seni sindirdi.
Cümle alem bildi, bir sen bilmedin.
Yazdýðý Aslý’ nýn Kerem’i sendin,
Dillere köz etti, ateþe döndün,
Ýçin tutuþunca, harlanýp yandýn,
Söner diye Birisi’ ni yolladýn.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.