Böyle bir þey görmedim. koskocaman bir kafes.
Dediler beþ yüz kiþi, alacak bu Teyyare.
Göðe çýkmazdan önce, kulaðýma gelen ses.
Sanký benim beynimi, delecek bu Teyyare.
Ölçmedim ben çapýný, bilmem kaç karýþ boyu.
Büyük müdür gözesi, yeter mi bunun suyu.
Ya gevþerse meredin, bir vidasý bir yayý.
Karanlýkta nereye, dalacak bu Teyyare.
Kim çýkardý hiç yoktan, Ýstanbul’a naklimi.
Nasýl oldu da bindim, kurtlar yesin aklýmý.
Yüzüm sapsarý oldu, görseydiniz þeklimi.
Gizlediðim halimi, bilecek bu Teyyare.
Yürürken kaðný gibi, durup birden hýzlandý.
Kuþlar gibi süzülüp, fýrtýnayla sözlendi.
Zelzeleye tutulduk, bir buluta gizlendi.
Kendini orta yerden, bölecek bu Teyyare.
Havada volta atan buluta biner binmez.
Sanki içim eridi, bulutun yaþý dinmez.
Tükendi mi nefesim, göksüm kabarýp inmez.
Ölümümüm sebebi olacak bu Teyyare.
Geçti daðdan, ovadan bir denizi dondurdu.
Çok sürmedi dostluðu, dalgalarý söndürdü.
Süzüldü koca yola, kendisini indirdi.
Bizleri Birisi’yle salacak bu Teyyare.
Teyyareler iniyor, yola ikiþer üçer.
Baðýmlýsý olanlar, hava yolunu seçer.
Benim gibisi ise, çevrilip döner kaçar.
Aklýmdan gitmeyecek, kalacak bu Teyyare.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.