Perdenin Kenarında

perdenin kenarýna iliþtirdiðin kýstýrýlmýþlýk
sanki bu sokaklar benim deðil
kangren
uykusuz
ýþýklar aldatmasýn seni þair
bu akþam bitmiþtir hayat
yýllar yýlý aldandýðýn o gri sarnýcý bulutlarýn
o laciverdi delen mahveden beyaz sessizlik
ele vermiþtir kendini
kalmamýþtýr tutunacak bir karanlýk
ýþýklar suç ortaðýmýz
ýþýklar yaþamak için muhtaç
suçlarýmýza

ýþýklar makyajlardý þehri
bir kuþlar kanmazdý bu soytarýlýða
bir de karanlýðýn zehrini içen saatler
evler intihar eder kimseler bilmezdi
ölüm korkusu kapana kýsýlmýþ sabahlara seslenirdi
kem gözler aþkýmýza bakardý
kahrolurduk
susturulurduk
kan kusturulurduk
hastalanýrdý sokaðýmýz
gözlerimizde in cin yok
karanlýk gözümüzün yaþýna bakmazdý

ýþýklara bakmak için ölmezdik
sokaklar hastalýklý
suçlarýmýz öyle mahzun
aðlaþýrdýk sanki paylaþacak baþka þeyimiz olmazdý
sabahýn baþlangýcý çocuðumuz olurdu
ayrýlýrdýk
masumlaþýrdýk
ýþýklara lanet okurduk
ihanet tek arzumuz olurdu
yaþamak için saçma sapan anlam köprüleri kurmazdýk
bir seviþmemiþlikten diðer seviþmemiþliðe

güneþ Afrika gibi açardý elmacýðýnda
aþkla ýslatmak isterdim
kar gibi tehditkar
birden sabah ezanlarý okunurdu odamda ikisizliðim
ýþýklar can çekiþirken ölüm kendini üvey evladýmýz zannederdi
biz öz çocuðumuz sabahýn baþlangýcýný arardýk
aþký aþksýlýðý

bir yatakta üç kiþiydik
ýþýklar sönmeden uyumazdýk
sen ben ölüm….üçümüz…..
haydi haykýralým derdik panik atak olalým
evlerin intiharý bitti þehre ilk hangi güneþ vuracak
sen mi ben mi ölüm mü yoksa öteki mi
köpekler ulu orta yerde ulurken peþimizden
ilk ýþýklarýn sýtmasý tutardý yüreðimizi
daralýrdýk
caddeler tanýmadýðýmýz adamlarla dolardý
yalnýzca aðlardýk
paylaþacak baþka bir þeyimiz olmazdý


ilk þamarý ben yerdim gri bir toz bulutundan
evler öyle nankör
sabahýn oluþu kýs kýs güler yüzüme
yüreðim sýkýþýrdý içim daralýrdý seninse dudaklarýn nahoþlaþýrdý
öpüþmeyi unuturduk bulutlarýn bulutsuzluðuna sokulurduk
aydýnlýk kabalaþýrdý kalabalýklaþýrdý
uzak karlý dað kulübeleri sapsarý ýþýklarýyla bizi beklerdi
geriye dönüþü imkansýz yollara koyulmak isterdik
yalnýzlýðý yýlan gibi koynumuzda beslerdik
binbir suratlý yalanlarýmýzla yaþardýk
yalanlarýmýzýn rüþvetiydi yalnýzlýk hayata
susardýk seviþmek düþleri bizi emzirirdi
seviþmek annemiz olurdu
annemize aðlardýk
hiç kimse bizi anlamazdý

perdenin kenarýnda sabah
bej kucaklaþýr sahipsizliðimizle
kuþlarýn kýlý kýpýrdamaz
aðaçlar dört iklimi birden kuþanmýþ
her þeydeki o kararlý kararsýzlýk
kentin canýna okur
bu bahçesizlik…
artýk uyanmalar zamaný
vahþi bu çaresizlik
solgun sarý ýþýklarýyla artýk
kim suçlarýmýzý örtecek
tatlý ihanetimizi

perdenin kenarýnda artýk
sabah da akþam da yok
en ciddi zamandýr zamansýzlýk
anýlarýn pasý yiyip bitirirken ömrü

kaðan iþçen

þiirin tüm telif haklarý þarin kendisine ve/veya kendisine aittir




Sosyal Medyada Paylaşın: