Boþa güvenirsin gönlüm dünyaya.
Alt eder seni de, ölüm bir zaman
Uðrayýp alýrsa, seni semaya.
Seslenmez aðzýmda dilim bir zaman
Yavaþ yavaþ soður, tenim büzülür.
Oðlum kýzým yanar, aðlar üzülür.
Konu komþu gelir bakar süzülür.
Yanýma konulur, elim bir zaman.
Bu bedenim teneþirde yununca,
Kefen ile musallaya konunca
Ellerde dolanýp sala binince,
Hissetmez soðuðu belim bir zaman.
Yakýlan aðýtla, akan sel ile,
Dualarla dolup taþan dil ile.
Çoluk çocuk birkaç yaþlý kul ile.
Düþer kabristana yolum bir zaman.
Birisi’ ni mezarýma soksalar.
Topraðýma lale sümbül dikseler.
Üzerime yaðmur olup aksalar,
Yeþerip de açmaz gülüm bir zaman.
zekeriya duman
DOSTLARDAN...
Peteksiz arýyým tükendi balým
Kocadý gövdem bak kurudu dalým
Meyvesiz çalýyým yoruyor halým
Gök kuþaðý renk’te alým bir zaman.......Resul civcik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.