Aynalara Ak Düşmüş

Anne bir ninni söyle, sonra da öp acýmý
Uf olan yanlarýma þifa olsun dudaðýn
Çýkar at kaftanýmý, indir baþtan tacýmý
Büyüdükçe küçüldüm, böyle miydi adaðýn

O beyaz benim deðil, aynalara ak düþmüþ
Tayyare kovalarým ben hala gökyüzünde
Belki yüzüm darýlmýþ, gözlerim bana küsmüþ
Hala çiðdem toplarým Boz Tepe’nin düzünde

Anne okþa saçýmý nasýrlý ellerinle
Zamanýn lekesini ancak ellerin siler
Ben o haylaz çocuðum, biraz kalbini dinle
Anladý kýymetini içimdeki asiler

Söz veriyorum sana, aynaya bakmam artýk
Asla demem bir daha ‘ben büyük adam oldum’
Ne istersen kabilim, sözünden çýkmam artýk
Büyüdüm de ne oldu, keder oldum gam oldum

Bilmem neye emare yüzümdeki çizgiler
Ruhu kavuran ateþ, kalbi donduran ayaz…
Benim deðil geceyi mahkûm eden ezgiler
Aynalara ak düþmüþ, benim deðil o beyaz


Sosyal Medyada Paylaşın: