Yangın

Ben yarama bakar, acýmýn elinden tutar çýkarým yola
Meçhule gitmektir isteðim
Fakat ayaklarým yare götürür her defasýnda
Canýmýn yanacaðýný bile bile giderim tekrardan
Kaçýncý tekrar olduðunu saymayý býrakalý çok uzun zaman oldu
Güneþ doðmaz, geceye kin kusar oldu kaðýtlar kalemler
Ve yare kýrgýn bu satýrlar

Ben artýk gelmiyorum sana
Ama olurda gelmek isterse bir yanýn bana,
Kalbime hançerini saplayarak yaralý býraktýðýn yerde,
Acýlarýmla bir raký masasýnda beklemekteyim
Fakat gelme istemem
Hissetmeyeceksen acýlarýmý, duymayacaksan sessiz haykýrýþlarýmý,
Ve de sarmayacaksan kendi açtýðýn o derin yaralarýmý
Gelme istemem tekrar yýkacaksan beni, birinden çýkamamýþken daha
Hazýr deðilim bir enkaza daha

Elimde kalan son bir kart, seni seviyorum yalanýný anlatan
Hep þikayet ederdin dile getirmediðim sevgimden
Dilinden düþürmeyen sendin lakin giden de sen
Þimdi bekleme inanmamý, bana olan sözde sevgine
Aralýk ayýnýn soðuklarý kavurdu ciðerlerimi
Tek çýkmazýmdýn, artýk çýktým o çýkmazdan
Geri gitmekteyim o uzun yolu bir daha girmemek üzere
Ve bir kuytu aramaktayým kendimi hapsetmek için

Bu þehre bir aþk tohumu ekmiþtim,
Meðer onu ekerken kendi mezarýmmýþ kazdýðým
Ve anladým ki onca zaman boþa vurmuþ kazmam
Þimdi seni soranlara gitti diyemiyorum
Caným hala yanmakta sayende ve kalmadý tek bir þeye bile inancým
Ve fazlasýyla deðiþtim, bunun için kendini tebrik edebilirsin
Ama elbet bir gün son bulacak içimin yangýnlarý..



Ahmet Aytaç
Sosyal Medyada Paylaşın: