Bir hüzün istasyonu olmuþ þu yürek Yolcu ettim sevdalarý gözyaþý dökerek Ayrýlýk istikametine kalkar, usul usul Seni benden götüren, zalim bir tren
Neden bu kadar soðuk, karanlýk Ýliklerime dek üþüten Ah! Bu hain, merhametsiz geceler Uykuya dargýn þu ýslak gözler
Sol yandaki bu tarifsiz acý Nefessiz kalmak Sensizlik! Sensizlik bu mu? Hayýr! Hayýr, ben bu yalnýzlýðý hak etmedim Böyle bitmeyecek bu hikayenin sonu
Bekleyeceðim bu hüzün istasyonunda Bekleyeceðim son nefesime dek Gelecek olan son ümit trenini Alýp götürecek bir gün beni Ya sana ya o ebedi meçhulün koynuna…
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.