HEP SEVDİM HAFIZ...

Makûs talihi fermanýn
Yokluk ç/aðýnda varlýk addedilen hüznün
Kefeninde saklý nice ç/aðrý
Ve aykýrý duygu…
Öyle ya;
Kimseden izin almadým ben severken
Ve iþte ihya ettim kimse
Yüreðimi dürten
Aslýnda baskýn bir rüzgârdý benimki dinmeyen
Bariz yanýlgý bariz alýndýðým
Basireti baðlandý sevginin
Ne zamanki dokunsam tinime, tenime.

Yüreðimde dolunay
Gözlerim çakmak çakmak
Hep sevdim, hafýz:
Ben sadece sevdim
Çocukça bir neþeyi sürdüm mevsime
Ben mevsimdim her daim
Feri sönmeyen güneþin ta kendisi idi katýksýz neþem.

Aþkýn ilahýydý hayat
Hayatýn da ýrmaðý
Ýçimdeki bitimsiz yangýn.
Hep yandým hafýz hep de söndüm
Meðerse yanan içimdeki titrek ýþýkmýþ
Kimselerin asla ve asla görmediði
Tam da dokunacakken eleme
Bir baktým ki hüzün hýrkam asýlýymýþ
Kýrkladýðým acýlardan
Arda kalan
Bir kuþluk vakti
Uykuyu tahliye ettiðim bir gecenin de feri
Acýnýn da fendiymiþ hani yenen bu gölgeyim.

Muzip bir gölgeyim
Metruk düþlerin de avcýsý
Her þerde var bir hayýr madem
Kervanda sürüklendiðim.

Ezanlarda bulduðum huzur dýþýnda
Aþký yaþatan þahikanýn kanatlarýnda
Uçtuðum ve düþtüðüm.
Yandýðým ve üþüdüðüm
Üþenmeden de sevdiðim evren
Kanatlarý kýrýkmýþ meðer dolunayýn
Ýçimde saklý ne yaþan ne dümen
Dümeni kýrdým illa ki sevmekten
Geçmiþken yolum
Bir battým ki hüznün dibine
Bir de çýktým ki yüzeyine ömrün
Fermanýymýþ kaderim
Elem satan mutluluk veren bir heyula ki
Kambersiz deðilmiþ düðün
Kalemse yana yakýla dürten
Kelamdan da bol ne vardý hem?

Matemin rengi
Meltemin fevri sihri
Dokunulmazlýðý sevginin lakin
Yeni yeni düþmüþken
Yolum kendime, kendimsiz bir dünyanýn
Özleminden de feragat ettim Rabbim
Bu dünya sevdikçe güzel madem
Sevilmekse düþen geceye
Gece düþerken gözlerimden
Sevmeyi de layýkýyla üstlendiðim
Beylik bir sitem ki
Ýçimde saklý renk renk kendime.


Sosyal Medyada Paylaşın: