KAR BEYAZI BİR AŞK

Ertelenmiþ her düþ’tü omzuma yük
Bahþedilen hüzne mi düþkündü yürek?
Göðün kýracý
Aþkýn kýrbacý
Mevsimlerden neydi sahi?
Neydi de neyden olduðunu bilemediðim bu sihri
Yâd eden ben miydim saklý güncemde?

Sükûndu aþkýn ihbarý
Rahlesinde kimi zaman gölgeler
Elbet battýkça çuvaldýzý
Çuvallar dolusu heceyle
Mahrem kýldým içimdeki gülüþü.

Neþenin nezdinde yardým, yerildim
Yankýsý düþlerin
Ölümün kafeslediði
Bir yenilgi adeta
Mihrabýmda saklý ömrün reçetesi
Doludizgin yazarken
Doldukça yürek
Yangýnlardan kaçtýðým mýydý yoksa
Ýçine düþülesi tuzak?

Ah, etmedim mealine öfkenin
Azat ettim içimdeki güvercini
Yine de varamadým tepeye
Tepelendikçe ömür
Kitlendim sessizce
Ket vuran hangi zalim hangi haris gölgeydi sahi?

Kat çýkacaktým göðe
Varmak adýna Rabbime
Kýtalarda dolandým
Dizelerde solandým
Dizlerimde kalmadý derman
Bir maþuktum ki ömrü de heba ettim
Rengimde saklý beyaz pembe
Saklý tutulasý ne kalmýþtý sahi geri?

Ýndinde aþkýn bir hüsran
Aþikârdý mevsim ve tozutan gölgem
Ýstimlak edildikçe heceler
Kaknem varlýklardan neydi düþen payýma?
Arz ettim
Aþikâr yalandý.
Talep ettim
Baktým ki bendim bozguna uðrayan.
Mealinde gecenin
Koyudan gözleri sevgilinin
Oysaki beyazdý teni ve tini özlemin.

Bir benden saklý tuttum hayatý
Hayatý savurdum yerli yersiz sýðýndýkça Rabbime
Sükûn eyledim þifa belledim
Kimi zaman þiirdi gizim
Kimi zaman gizimdi içimde saklý kalan
Dýþa vurdum her acýyý her neþeyi
Göze geldim zaman zaman
Nazar etmedim oysaki kimselere
Ah da etmedim vefa bildim içten sevmeleri
Þiarý mevsimin
Uçuþan saçlarým kopuk dalýnda dünün
Nice yaprak kâh düþen kâh uçuþan.

Kilit altýnda geçen her an
Kindar gölgelerden esefle uzakta kalan
Bendim iþti ben
Aþmadýðým bent mi kaldý içimdeki taþkýn denizle?
Bir dehlizdi içine hapsolduðum
Kalp gözüme sadýk
Yandýkça aþkla her þeye vakýf
Yâd edip dünü
Günü koydum kefeye
Yarýndý aðýr basan.

Aðýrdan yaþayandý içimdeki matem
Aþkýn rüzgârý ile tutuþan
O kelam o kelam
Kinayelerden uzak bir kesit
Kaça bölündümse illa ki eþit
Sevdim tüm evreni
Miadý dolmadý umudun
Meramý saklý ufukta
Allah katýnda estikçe içimdeki pervane
Aþkla tavaf ettim ben evrenin yüreðini.

Bir buluttum
Çok da çabuk unutuldum.
Bir nutuktu ki susmayan
Süslü yaþlarla gözlerimden
Firar eden o ýþýk
Kar beyazý bir aþktý benimki
Kardan bozma dünyam
Kanaviçelerde saklýydý el izim ve yüreðim
Ýçten sevdim ve içimden
Dýþta kalan neyse
Bendim illa ki cihandan ayrý kalan.

Usulca örttüm üstünü sevginin
Mevsiminden evvel solmaya haiz
Bir resimdim ki
Gülüþü asla solmayan
Geride kalacaktý ne çok þiir içimden taþan
Bense sýðamazken yere göðe
Sýðýndýðým sadece O ve þiirlerim
Sinemde koyu bir gölge
Siren sesleri susmayan güftelerin yüzü suyu hürmetine
Hicap yüklü kimse
Haznemde yangýn olmadan tek yaþan
Þiarým saklýydý O’nun katýnda
Katlarca acý burmalý yüreðin bitmeyen nazýnda.

Sosyal Medyada Paylaşın: