Esme rüzgar esme ! Artýk gönlüm hoþ deðil Okþama saçlarýmý Sanki avutur gibi Dokunma süzülen yaþlarýma Yanaðýmda kurusun Merhem olma yarama Zaten kabuk baðlamayan Deþilir toprak gibi
Esme rüzgar ýlýk ýlýk Kalbim buz keserken solumda Sevindirme þu gönlümü Býrak kederiyle kalsýn Piþmanlýða boðulurken Derin sulara dalsýn Þifa olur mu sandýn ? kalbin böyle sýzlarken
Acýma sakýn halimi görüp Avutma esen yellerinle melodi çalýp durma Fýsýldama kulaðýma aþkýn sözünü Kuru dal arasýnda yaprak gibiyken Dökülüp ayaklar altýnda ezilileyim
Caným acýsýn býrakta Bu yalancý dünyadan ümidimi keseyim Söyle bana Ne gördüm ki hevesleneyim Esme rüzgar esme ! Artýk gönlüm hoþ deðil
Hep keder ve hüzünle Yaþadým yýllar boyu Bir gün yüzüm gülmedi Aðlayan bu gözlerle Sitemim sana deðil Üstüne alýnma hiç Esme ey ýlýk rüzgar Ömrümün son demine
Nesrin Önem 20. 01 2021 Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahrayeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.