UĞURLAR OLA CANIM KOMŞUM...

Günü b/ölen hangi heceyse
Hangi þiir ve insansa
Hayata tutunduðumun da ispatýdýr hani:
Elbette sevmelerden geçerken yolum
Bir de sonsuzluða uðurladýðým
Ah, nasýl da düþtü mutum ve gözyaþým
Ýçime akýttýðým ne ki
Taþkýn yüreðin de mezarý iken sessizlik
Ýnadýna bunca kin ve nefret dolu cihanýn
Daha çok sevebilmenin de garantisi elbet.

Ýçimde rüzgâr
Yüreðimde saklý nice naaþ
Azgýn sularda boðulan bir gemi gibi
Gel gör ki terk etmedim güvertemi.

Kaptan köþkündeyim
Hazan ve hicaz makamý
Sözcüklere soruyorum kimi zaman:
Nedir bunca insanlýðýn hoþ gördüðü zulüm ve acý
Önce kendime çeki düzen verdiðim
Ah, bir de elimi sevdiklerimden çekemediðim.

Miadý dolan bir can’ý uðurladým bu gün
Aþkýmýn da hüznümün de kâhyasý deðil hani rüzgar
Azýcýk durgun bir gün
Ýçimdeki kýyýlara vuran bir aymazlýk ki
Göðün de sandukasý týklým týklým
Elbet göç eden caným komþum
An itibari ile bekletildiði bir boþluk
Elbet içine konulacaðý o ufacýk mezar.

Artýk duman tütmeyecek bacasýnda
Ve bana tek selam veren insan
Mademki konu açýldý komþulardan.
Ýç içe geçen acý ve hicap
Sevgiyle ördükleri bir dünyada saklý bir t/uzakmýþ meðer
Gönül gözüme eþlik eden bunca hüsran
Bir devir daha kapandý iþte
Eskilerden de geriye kalmadý hiç kimse.

Soðuk duvarlara dokunmayacak elleri
Soðuk bedenine nasýl yaðacak kim bilir kar taneleri?
Kuþlarýn asasý ve divasý
Kuþlarýný çok seven o adam
Yangýn yeriydi kalan geriye
Hem de uðurlayýp tüm ailesini Ahrete.
Þimdi de sen düþtün ya o yola.

Gözümden düþen yaþlar ne ki?
Ýçim kan aðlarken.
Sözcüklerin de üþüyor elleri
Bense dokunamýyorum bile uzaða gidenlere
Yarým kaldý yine bir hikâye
Mutluluk düþmedi hem payýna
Ama yetinmeyi hep bildin, caným komþum
Yetmedi pay ettin neyin varsa.

Bu, bir þiir deðil belki de
Bu, ben deðilim
Kefilim caným komþuma güzel yüreðine
Öncesinde de topraða vermedik mi onca insaný?
Ýyiler hep mi erken gider?
Kötülere ise yok sözüm
Sadece gülen gözlerinde yaþadýðýný biliyordum özünün
Ve özrünse iyi bir insan olmak
Küçücük bedeninle ne çok yalnýzlýða ve acýya tutsak.

Üþürdün çok hem de
Hissederdik sýcaðýný oturduðun evin
Ama asla ýsýnmazdý bedenin ve yüreðin
Ya, þimdi?
Seni þiirlerle ve rahmetle uðurlamak istedim
Ah, keþke son kez seni görseydim.

Uðurlar ola, caným komþum
Bil ki hep de saklý kalacaksýn hatýrýmda
Titrek sesin ve ellerin
Gülümseyen yüzünde açan güllerden
Hep de bize armaðan ettin
Benimse sevgim ve duam sana emanetin
Seni ve tüm sevdiklerini ben de Rabbime emanet ettim.




Sosyal Medyada Paylaşın: