HAFIZ MEHMET

Toplar güneþ þimdi elin eteðin,
Aþ yerine sofralara gam düþer.
Bereketi olmaz balýn, peteðin,
Iraklarda þimdi bir adam düþer.

Ay bacaya küser, güneþ geceye,
Sanki ona gelmiþ bütün yasaklar.
Çatlamadan çiy düþer mi goncaya?
Her gün yastýðýna bir rüya saklar...

Onunla ýsýnýr yorgun bedeni,
Sabýr ipliðinden örer bir yumak.
Anmaz olur artýk çekip gideni,
Ölümle eþ olur artýk uyumak.

Bir zamanlar devdi, þimdi bir cüce,
Eðilmezdi, baþý karlý dað gibi.
Bir ömür bitmedi kanlý ýþkence,
Eridi yüreði kýzgýn yað gibi...

Yolu düþtü þimdi bir barakaya,
Ne köþk arzuladý, ne saray bildi.
Kaç kurþun yemiþti arka arkaya,
Geldi son duraða sesi kesildi.

Tahta sedirine son kez uzandý,
Isýrdý karanlýk göz bebeðini!
Önce yavaþ yavaþ ciðeri yandý,
Karýncalar kemirirken beynini...

Künyesine yazmýþlardý, bir deli!
Boynunda asýlý kirli bir nuska.
Gülmedi kendini bildi bileli,
Halbuki, yenikti büyük bir aþka...



Hayrettin YAZICI







Sosyal Medyada Paylaşın: