kü
İSTANBUL (2) –Muharrem Delibaş
ÝSTANBUL (2) –Muharrem Delibaþ
Bu esinti , bu boðaz
Emsalsiz þehrin büyülü manzarasý
Ýnsanýn gözlerine sarasý
Denizi pul pul, libasý altýn çul
Ýki kýtanýn kadim kankasý
Yeryüzünün Ankasý Ýstanbul!
Ve sarhoþluðu, asýrlardýr içtiði
Þanlý, namlý, gamlý hükümdarlarýn
Baþta oðullarý ve yakýnlarýnýn kanýyla da
Geçmemiþ ve sularýnda akmýþ Ýstanbul.
Yetmiþ iki milletten insanýn
Nice fettan dilberin sýrdaþý
Her güzelliðin payitahtý, sevdanýn bahtý
Tarihe yaslanmýþ, doðayla ýslanmýþ, aþka kanmýþ
Bir bakýþta bin gönül yakmýþ Ýstanbul !
Alýr tüm dertleri, aðýr bir elbiseyi
Bedenden çýkarmýþ gibi hafifletir insaný
Çam fýstýðý, akasya, sardunyalarýn sultaný Ýstanbul
Fesleðen, böðürtlen, gürgenlerin serinliðini
Herkesin baðrýna baðrýna estiren
Ayaklarý baþka diyarlardan kestiren Ýstanbul !
Ýki yakasýnda surlarýn heybetli burçlarý
Nasýl ödensin yiðitlerin kanlarýnýn borçlarý
Taþý, topraðý, aðacý, suyu, deðiþmez huyu
Yaþayana can, aðlayana kan Ýstanbul!
Yârin gözlerinde derinlik
Ýstanbul semalarýnda enginlik
Her noktasýnda ayrý, eþsiz bir zenginlik
Gece altýn takar, gündüz giyer gelinlik
Sevdalý, þair gönüllere tan Ýstanbul
Anadolu’nun kanýna giren þeytan Ýstanbul!
Aþiyan’la bezenen Rum denen diyarda
Yaþanmýþ sevdalar doyumsuz düþ gibi
Filizlenir yepyeni aþklar deli rüzgârda
Felekten nice gün görmüþ gibi
En güzel rüyalarýn yattýðý han Ýstanbul
Yersiz, yurtsuz garibe külhan Ýstanbul.
Alýp da ölümsüz nefesinden
Paylaþýrken seni hürmetle, sitemle
Cümle þair ve yazarlar kalbin kefesinden
Vefasýz yârin tükettiði istemle
Bize düþen gamý sen an Ýstanbul
Nedim’den, Yahya Kemal’den bize ayan Ýstanbul.
Tarihin taþýrken cesaret ve hýrçýnlýðýn
Rahat, giriþken, gözü açýk,
Korkusuz kiþiliðini ildaþlarýnda
Büyüklü küçüklü deniz araçlarýnýn
Kaygýlý ve homurtulu sesi yankýlanýr
Aldýrmadan martý çýðlýklarýna Boðazda
Yedi yerden rüzgâr
Esim esim, tatlý tatlý eser
Aðaçlar sulara sevi türküsü söyler
Ýse pasa, isyan Ýstanbul!
Kanadý kýrýk gönlüm Boða2ýn bir yanýndan
Öte ucuna uçan martýlarla birlikte
Senin türkünü söyler hülya içinde
“Üsküdar‘a gider iken aldý da bir yaðmur”
Teselli bulamaz, ters ters akýp giden sularýn
Kýyýlara sataþan pervasýz akýþýndan
Avutur kendini cennet köþesi Çamlýca’nýn
Yüksek yamaçlara, kurulmuþ; samur kürklü,
Kýþla baharý barýþtýran yeþillik dokulu
Itýr, amber, misk ve kekik kokulu aðaçlarýnda
Aaaaaah aah!
Gözlere seyran Ýstanbul!
Bulamazsýn dengini!
Sen de benim gibi yan Ýstanbul!
Yalnýz sen takarsýn tacýný sevdamýn, güzelliðin
Aþiyan’ýndan Afrodit’in kokladýðý bir gül vererek
Emirgân’ýndan rengârenk lâleler dererek
Eyüp Sultan’ýn yücesinden papatyalarla
Asýrlarý tutuþturan,
Dillere destan ÝSTANBUL (Gözden geçirildi)
Muharrem Delibaþ 20-23/04/2015//15-16/01/2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.