ŞİİR İLE DİKTİĞİM SÖKÜKLER...

Gýyabýnda þiirin, tüten deðildi içimden geçen
Tutmaksa hayatý bir yerinden
Þiir ile diktiðim söküklerin
Sökün ettiði yüreðimde saklý izi dünün.
Mevsimi öðüttüðüm illa ki gecenin
Nefesinde saklýydý þiirin
Yazýlmayan dizeleri.

Yazamadým yazgýmý
Þiir diye tüttürdüm yürekteki yangýný
Ne ateþin feriydi sönen
Ne de fendiydi mevsimin þiiri yenen.

Yerenler vardý ve yeltenenler
Yokluðumu yüzüme vuran þiir sakinleri
Þehir gibi içimde saklý
Þiir gibi dýþýma vurduðum
Ne þiarýmdý ölüm
Ne de ömür kimse acýlar bir bir payýma düþen.

Rengim eflatundu
Rengim illa ki þiir.
Köstekli saatin mizacýnda saklýydý mazim
Ve zehir zemberek hangi þiirse
Canýmý yakan
Can attýðým neydi ki?
Özlemini duyduðum huzur öncesi
Aþka düþtüðüm þiirin teninde
Kayan yýldýzlardan
Ýnþa ettim bir gök ki
Tasniflediðim duygularým
Sözüm ona payidar kýlacaðým ruhum
Elbet sýðmadý þiir
Þiirse sýðamadý içime
Ýçim içime sýðamazken
Yere göðe saçýldýðým
Bir ilham ki aþkýn rencide ettiði
Latif bir rüzgârdým
Elbet kendimi daðýttýðým
Acýlarý damýtýp
Damgamý vurduðum mazim.

Melundu zaman ve acý
Meþru ya da deðil hüzün
Kavrulan sözcüklerin telaþý ve sayacý
Kýblemde saklý döngü
En çok da yüreðin maruzatý
Þiire serildiðim
Ýmgeler gibi eridiðim
Elim de gücüm de yetmedi kimselere
Yetinmek illa ki, sevgim de korkum da Allah nezdinde…



Sosyal Medyada Paylaşın: