SUSKUNLUĞUN AVAZI

Suskunluk imtihandýr, merhamet bizde maraz
Gecelerimiz kara, gündüzümüz eladýr
Ne geldiyse þu baþa etmedik hiç itiraz
Tende kývranýp duran can da baþa beladýr

Kuþlarýn gözündeki lekeyi kim görür ki
Cahil, buzda saklanan yürek nasýl erir ki
Ýnsan insaný yerken, kim sana gül verir ki
Gümana mahkum gönül, mahpustan az aladýr

Kiri renk mi sanýrsýn, dumaný da bulut mu?
Arza nizam verecek üç kuruþluk umut mu?
Aðýtsýz dualarýn kötülüðe hudut mu?
Rab kula bela vermez, bela kuldan kuladýr

Kalp gördüðüne meyyal, ardý gayya olsa da
Cehennemden az beri adý dünya olsa da
Gönül dönme yolundan arzun hülya olsa da
Ardýndan son söylenen okunan þu saladýr

Bir gün yýkarsan bendi, al git baþýn buradan
De ki; talihimizi böyle çizmiþ yaradan
Bitmez bizde bu nale, ömür geçse aradan
Elbet bizim sevdamýz ol hakiki yoladýr

Sustukça avazýmýz yedi kat göðe çýktý
Hal anlamaz bir devir, beden yaþamdan býktý
Kime inandý isek evimizi o yýktý
Boþ ver gönül, yýksýnlar; her yer bize sýladýr

Sosyal Medyada Paylaşın: