YILIN İLK KARI

sen gidince,
hüznüm þu kadardý...
bir karýþ anca vardý,
katlasan cebine sýðardý...
þimdi görsen,
tam iki mislim olmuþ...
ayaklarýmý kendine baðlamýþ,
ellerimi teslim almýþ...
duyduðum hüzün üzere,
bütün hayallerimden istifa ettim ben de...
mutluluk sende kaldý iþte,
acý bende...
ileriye yönelik hiçbir yatýrým yapmýyorum artýk.
günübirlik hedefler belirliyorum kendime,
günaþýrý umutlar en fazla...
birini sevmek gibi bir düþüncem de yok,
ileriki planlarým arasýnda...
yarýna yetiþsem iyi!
bu dizlerle,
bu hýzla...
hüznün yan etkisi midir nedir,
aklýmý da yeterince kullanamýyorum þimdi?
potlar kýrýyorum,
çamlar deviriyorum...
cümleleri tek tek düþürüyorum,
Türkçe’yi savaþ alanýna çeviriyorum...
sigarayý da çoðalttým hem,
kendime ve çevreme ciddi zararlar veriyorum...
biliyor musun?
saçlarýmý da dikeltmiyorum artýk,
baþýmý öne eðmeye baþladýðýmdan beri...
bir kalenderliktir gidiyor.
bir lokma bir hýrka,
tam bir hüzün peygamberi...
keyif envanterimde birkaç kalem azalma var son olarak,
kemerime iki delik fazla açtým bir de...
mevsim kýþ,
yýlýn ilk karý yerde...
ya sen nasýlsýn,
orda da bugün çarþamba mý?..

Sosyal Medyada Paylaşın: