aslýnda ben, ben! bir kibrit çöpü kadar kýsa, bir orman gibi hasret, hasret türkümde, kan yel olur, dolanýr duraklarýný, kan gam olur, ciðerimin özü kesilir süt kesiði, buz kesiði de derler derler de derler Ya sevmektir Ya ölmektir insan... ben bir kere denedim insan olmayý, sevmek ayaðým da pranga ölmek hüzün de bir gece ve bütün insanlardan koþarcasýna kaçtým þimdilerde içimin içinde öyle boþ boþ iki adým ileri gitmeden geçmiþin soðuk sularýnda kulaç atýyorum insan ne ki bir yürek çarpýntýsý iki pýrpýr iki kelime seni , bende ki seni ... ahhh... sonra, sonrasý... uzun bir susuþ, susmanýn yorulduðu, duvarda ki murçun konuþtuðu soluk, insan ne ki bir var iki yok Bilemedin iki metre kefene omuzda boy verir, diyemediðin her ne var ise yol verir bir kuþ daha çýrpýnýr, hayat belirtisi veririm, mavinin üzerinde hüznün gemisinde Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri #kýzýma Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.