büyük evlerin ufak tefek, solgun ve sarýmsý renkli yaþamlarýnda ansýzýn düþüverir bakýþlarý yere; saatler ikindiyi vurduðunda. bir kadýn suretimi, ya da bir surete bakmak mý birikmiþ suda. sular ki düþen yapraklarýn birleþtiði o korktuðum, her geçiþimde aklýmý kaçýrtan sessizliðinde. eskiyen ben miydim yoksa büyük evlerin renkli duvarlarý mýydý? kaç sokaktan tokmak sesi gelirdi ki nallarý döven. ya da hangi acý büyütebilirdi ki beni gündoðumundan batana kadar. hangi endiþe uykudaki huzur kadar sakin; ve ölüm sessizliðinde gelen ayrýlýþ olurdu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mithat kerim mehmetoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.