GECE BİLE IŞIL IŞIL...

Sözcüklere dokunan týlsýmýnda mevsimin
Yürek kadar feraha uzanan yolunda özlemin
Mevsim boca ederken ruhunu
Rahmetin dinginliðinde
Aþka dokunan eli ufkun
Varlýk ne ki, azizim?

Hiçlikle tokalaþan yargýlarýn gölgesine
Sinen bir ýþýk gibi
Dilemmasý bilinmezin
Hani, aþk denen o su küresinin
Her zerresine eþlik eden
Bir tebessüm dilerken evrenden
Katýksýz sevdiðine delalet
Eriyen yüreðinden
Esen meltemden firar eden
Özlemin maviye
Asi/l bir ruhsa içinde barýnan
Asaleti mi yalnýzlýðýn yoksa
Ýçten içe seni kavuran?

Emsalsiz bir ýþýktýr bahþedilen
O Ýlahi Aþk ki kör gözleri ummanlara sürükleyen
Muradýn ne ki,
Rabbinde saklý ölü nefsin
Ýlk ve son nefesine eþlik eden asil yüreðin
Elbet sarkacý günün
Dünde saklý her acý
Yarýnlara dokundukça naçar kaldýðý o sýzý…

Sývazlayan sýrtýný o soðuk meltem
Bir rubai gibi sözcüklere eþlik eden
Her notanýn efkârý ayrý ayrý
Ayný kalan günün dünle olmaz mý maruzatý?
Kapýþan ayýn ve yýldýzýn
O güneþ ki aþkýn ve sevdalý bahtýn
Kürediðin gün ve ömür
Tünediðin hüzünde gafil avlandýðýn yetmedi mi?

O ki, hüzünlü kalbi en çok seven:
Sen ki, Rabbine âþýk aciz varlýðýnla
Sadece aþkýn hükmettiði bir rüya edasýyla
Süzülen ve sezilen
Sözcüklerse tabana kuvvet
Aþkýn ney sesinde
Ruhun tökezlediði her dönemeçte
Yolun, rotan, rabýtan
Önüne baktýkça sefasýný sürdüðün
Vicdanýna serdiðin bir halý adeta…

Kayrasýnda yalnýzlýðýn
Sadýk kulun sevdalý manzumesi
Semazen bir ömürde saklý izdivacý ölü nefsinden
Doðan umut
Hoyrat rüzgâra biçtiðin ufuk
Sedasý yerin göðün
Varlýðýnda saklý düðüm
Çözüldükçe duygularýn
Çömezi ruhun varla yok arasý kaygýlar
Elbet neþreder ufukta saklý gün ýþýðý
Gece ne ola ki?

Hele ki sen aþkla umutla çýktýn madem yola
Düþmesin de baþýn yana
Solunda aþk
Saðýnda Rahman
Vebali ne olursa olsun
Sýðýndýðýn güzellikler gibi doðacaktýr dolunay
Gece bile ýþýl ýþýl
Gözlerindeki yýldýzlara meftun gün ýþýðý
Sev ve diril sefil varlýðým, dercesine
Elbet dinecektir rüzgâr
Umudunu bandýkça aþkýn rahmetine

Sosyal Medyada Paylaşın: