eskiyen yüzümün yeni coðrafyasýnda kýrýk bir güz tebessümü kan aðlayan bir iç dipsiz kör kuyu gözlerim öylesine derin,öylesine susuz gözlerimin yamacýnda iki uzak terk-i diyar içimde hazandan kalma zemheri ayazý yüreðimde tedirgin bir serçe telaþý
hayatýn dikenli ve sarp yollarýnda soluklanmadan koþarken nefes nefese ölümün eþiðinde örselendi düþlediðimiz tüm hayallerimiz maziyi özlemle ansa da yüreðimiz çok zor geçen bu günlerde asude bir baharýn yolunu gözler feri sönük gözlerimiz
hüznün en koyu deminde tarifsiz acýlarýn derinden yaþandýðý gidip de gelmeyenlerin anýlarda kaldýðý ýssýz sokaklarýn bile mahzunlaþdýðý öyle bir zamanda sýrtýmýzý sývazlayan kýþ güneþi doðuyor gri ufukta çivisi çýkmýþ dünyanýn karanlýðýný aydýnlatýrcasýna...
yalnýzlýðýn sahilinde dertlenirken kendi kendime katmerleþen hüzünler çöküyor içime sabýr teselli ediyor yorgun gönlümü dua et,tahammül et ve içinden de bir dilek tut diyor... bugünlerde geçip gidecek yeþerecek elbet bir gün gözyaþlarýyla ýslanan maviye çalan umutlar gül yüzünde yine güller açacak gün olacak günlük güneþlik
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 10/01/2021 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.