meneveş

belki korkmasaydým kendi yanlýþlarýmdan,
sana meneveç demezdim,
en cömert diþiliklerini ansýmazdým gün batýmlarýnda,
köhne köþelerin ahþap masalarýnda tüketmezdim geceyi.
belki sevmeseydim seni tümce kadýnlýgýna kanýp,
saçlarýna kanýp baharýn ,uyanmazdým uykularýmdan,
beklemezdim ýslak sokaklarýnda umudun,aglamazdým.
belki seninde olmuþtur yitik seviþmelerin,
kendince yaþamýþsýndýr kadýnlýgýný,
ürkek salýncaklarýnda bulmuþtur maviligi gecenin.
belki sende yaban tenlerden gocunmuþsundur.
belki artýk ölüm var ötesinde ömrümüzün,
çoluk cocuklara dalmýþtýr günlerimiz,
olurya bir kýyý kasabasýnda bir deniz kenarýnda,
siyah saçlarýn dagýlmýþtýr omuzumda ,
belki aglamýþtýr gece .sen ötelerdesindir,
en kahpece yanlýzlýk iliklerimdeyken gecede,
mutlak olmuþsundur yoklugumda.
ve meneveç , ötelerde bir köþede,
bir tahta masanýn üstündeki isim,
belliki kimsesizligim.
Sosyal Medyada Paylaşın: