Asal Şiir/Zor Aşk

Asal Þiir/ Zor Aþk

Sýzý damlar yüreðinden.
Acý bir menekþe kokar saksýda
Daðlar hercai aðlar
Kardelenler yalnýz ölür !

Deniz kýyýlarýnda öpüþülür
Martýlar ortaktýrlar tekilliðe...
En az iki kiþilik yemeklere misafir olur onlar

Bazen dört kiþilik masalarda,
Ýki kiþi olduðunuzu sansanýz da
O masalardaki masallar çok daha çoðuldur aslýnda.

Aþk acýsý bulaþýcý,
Hele aþýk olan,
Maþuksa bu defa.

Kýsýr döngüler düðümlenir rüzgârýn genzinde.
Gök/yüzün daha bir kýzar meltemle,
Aldattý diye

Binbir yürekte, binbir yangýn çýkar.
Nedense kimse söndürmeye heves etmez.
Ölüme dönüþür hayat/ýn sevdasý,..
Birileri söylenir kendi kendine
"Ben yanýp tutuþayým bir sevdayla,
o sevdanýn ardýndan,
o sevdanýn hatýrýna.
Ölüm beni bir kere deðil,
bin kere öldürsün"

Bu yüzden intiharlar ertelenirler ya sonsuza...

Ýþte o vakitlerden çok zaman önceki þimdiki zaman hikayelerinden,
Köy kahvelerinin tahta sandalyelerinde
Gözleri kurumuþ ölü balýklar ve ihtiyarlar çene çalarmýþ,
Daðlara bakan köy evlerinin sedirlerinde baðdaþ kurarmýþ zaman
An hep geçmiþe kayarken
Biz hep biz olurmuþýuz aniden...

Zamandýr,
Anlatýr da anlatýr...
Kaç kiþiyi gömdüðünü, kaçýyla öldüðünü
Tüm ciddiyetiyle
Vakti geldiðinde...


Vakti geldiðinde,
Dedesini hatýrlar bir çocuk
Gökyüzüne bakarak ’vakur’,
Dað yolundan beraber yürüdüklerini görür
O köy evinin penceresinden bakar, aynadaki suretine,
O ev eskitilememiþ anýlarý saklar,
Yüzyýllarýn beþiðinde

Yarým aþklar tamamlanýr
Bir öksüzün gözlerinde

Sevgiyi kokusundan tanýr insan bazen
Daha henüz aþka inanmamýþtýr.
Oyunbozan zamana alýþtýðýnda
Bir daha aþk bakabilme ihtimali olan gözlere
Hiç bak//a/ma//mýþtýr...

Sonra.....
Sonra....
Ýkinci tekil þahýslara sorulur sorular

_Korkuyor muydun benden? Ya da benim seni sev/ebil/me ihtimalimden?

Yazanýn kalbinde þahlanýr acý
Susmak ister ama yazar kalem
Deniz kýz/ý koyar þiirin/þairin asýl/asal adýný
Yürekten boþanýr sarkaç...

............................................................
(Asaldý þiir;kendinden ve birden baþkasýna bölünemezdi elbet,
Ama ben sizi düþünürdüm...Böler, pay ederdim þiiri...,çoðulluðun kalabalýðýnda...
Tüm þiirler, iþte o anda vururdu kalbimin kýyýsýna...

Sessizlik nasýl da güzeldi oysa!

4 nisan 2010 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: