þöyle. bir baktým , aynada ki silüetime, kimsiniz, dedim, yabancý kadýna, derinden bir soluða, aynada ki buhara, sordum, bu derinden çizgiler, nerden peydahlandýnýz, hangi derdin sahibi, oturtup, yerleþtirdi, öyle, geniþ geniþ , soluklana soluklana, üstüne de köpüklü kahvenin, k’öpüðünden, öptünüz, hani nerde, sarý fotoðraflara ,cýmbýzla, koyduðunuz çocuk, büyümeyen çocuk, hani nerde ??? bir bir silindi, çocuk fotoðraflar, belki süpürüldü, bunak ihtiyarlýðýmla, baþ baþa kaldým, belki de yüzleþtim, hep ayný soru ? dudaklarýmýn kenarýndan, tereyaðlý , toz þekere bulanmýþ ekmek kýrýntýlarý ile döküldü, çocukluk, yaþandý ve bitti. Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.