Saðým, solum, adýmlarým, ne oldu anlamadým Rabbim yardým et nolur sanki bir boþluktayim Hani Nerede zalim, kaybolan zamanlarým Bir hiç uðruna mi dile geldi ah’larim
Güvenmek yürek ister, her yiðidin harcý deðil Onun bunun deðil Rabbin önünde Eðil Kula kulluk etmek, inan insanlýk deðil Bir maddiyat uðruna ruhun oluyor sefil
"Ne olursan ol yine gel" dedi mevlana Ne bu inat, bu hýrs, gaflet; hepsi dünya uðruna Hatalarda ýsrarcý, tövbe de "zamaný var" Sanki kulluk farz kýlýnmýþ bir tek ihtiyarlara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesbahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.