Yoruldum artýk kendimle boguþmaktan, Kendi dilimi anlayamamaktan Ve belki düzelir dediðim her þey karþýsýnda, susmaktan Ruhsuz karanlýklarda ahvalim serzeniþte Düþünüyorum bazen Sanýrým iþ kabz haletinde Bu simsiyah gecenin, sessiz haykirislari Beni her geçen gün, maviye yöneltmekte Huzuru bulmaktý ümidim, maviydi bahane Derin sancýlarýn, tumturakli sevinci vardi zevahirde Yikacaksan, kiracaksan beni, hayatýma girme Kapýyý açýk býrakýp, içeri almamazlik etme Çünkü vazgeçersem eðer, kimse döndüremez beni geriye Ve bu da bir ders olsun sana Geri getiremeyecegin insana gitmesi için kapý gösterme...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesbahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.